Informatieblad 64 van de NVWA biedt richtlijnen voor het beheersen van gevaren bij de inkoop van levensmiddelen en grondstoffen. Deze richtlijnen ondersteunen bedrijven bij het voldoen aan voedselveiligheidseisen binnen HACCP-systemen. In de praktijk ervaren bedrijven echter extra administratieve lasten en onduidelijkheid over de toepassing. MVO werkt aan een handleiding om bedrijven te helpen voedselveiligheid te borgen zonder onnodige druk op de keten te leggen.

De essentie van Informatieblad 64

Informatieblad 64 beschrijft vier typen beheersmaatregelen:

• analysecertificaten van de leverancier;
• eigen analyses;
• leveranciersaudits;
• erkende certificeringssystemen.

Het document is gebaseerd op de Europese Verordeningen (EG 178/2002 en EG 852/2004) die bedrijven verantwoordelijk stellen voor de beheersing van voedselveiligheidsrisico’s in hun processen, inclusief de risico’s van ingekochte grondstoffen.

Belangrijk is dat Informatieblad 64 geen wetgeving is. Het biedt een kader voor beheersmaatregelen, maar erkent ook dat deze niet uitputtend zijn. Dit betekent dat bedrijven ruimte hebben om alternatieve maatregelen te gebruiken, mits deze effectief zijn in het beheersen van voedselveiligheidsgevaren.

Onze visie op praktische toepassing

MVO benadrukt dat bedrijven verantwoordelijk zijn voor hun eigen processen, zoals het controleren van leveranciersdocumentatie en het beoordelen van grondstofspecificaties. Volgens Artikel 17 van EG 178/2002 hoeven bedrijven geen controles te dupliceren die al door betrouwbare leveranciers zijn uitgevoerd. Dit voorkomt onnodige lasten zonder afbreuk te doen aan de voedselveiligheid.

Alternatieve maatregelen zoals leveranciersmonitoring, afspraken over grondstofspecificaties en steekproefsgewijze analyses zijn vaak effectief. Voor bijvoorbeeld een voedingsmiddelenbedrijf dat plantaardige oliën verwerkt als grondstof, is het proportioneel om risico’s op PAK’s of residuen van bestrijdingsmiddelen te beheersen via leveranciersaudits en steekproeven. Het dupliceren van deze controles die al door oliën- en en vettenproducenten zijn gedaan is onnodig en niet verplicht.

Praktische aanpak in voedselveiligheid

Bedrijven kunnen voedselveiligheid effectief borgen door samen te werken met gecertificeerde leveranciers en gebruik te maken van internationaal erkende systemen zoals FSSC 22000 of BRC. Deze certificeringssystemen bieden waarborgen voor voedselveiligheid door ketenbrede monitoring en onafhankelijke audits.

Aanvullende maatregelen, zoals een risicoanalyse of steekproefsgewijze controles, kunnen nodig zijn als er specifieke gevaren worden gesignaleerd. Bijvoorbeeld bij nieuwe leveranciers of bij grondstoffen met een verhoogd risico. MVO adviseert bedrijven om documentatie zoals leveranciersvragenlijsten en afspraken over specificaties paraat te hebben tijdens inspecties door de NVWA.

Uitdagingen en aanbevelingen

Bedrijven in de levensmiddelensector ervaren dat de interpretatie van Informatieblad 64 door toezichthouders zoals de NVWA soms te strikt is. Dit kan leiden tot inefficiënties, zoals dubbele controles of extra administratieve lasten. MVO pleit voor een proportionele aanpak die ruimte biedt voor pragmatische maatregelen en innovatie in voedselveiligheidsbeheer.

Samenwerking tussen bedrijven en de NVWA is cruciaal. Door heldere afspraken te maken over wat acceptabele beheersmaatregelen zijn, kan de sector efficiënter werken en tegelijkertijd voldoen aan de strenge voedselveiligheidseisen.

Conclusie

Informatieblad 64 biedt een waardevol kader voor het waarborgen van voedselveiligheid in de keten. Een praktische interpretatie, gebaseerd op certificering, risicoanalyse en ketensamenwerking, voorkomt onnodige administratieve druk en versterkt de efficiëntie van de keten. MVO blijft zich inzetten voor een uitvoerbare toepassing van de richtlijnen, zodat voedselveiligheid gewaarborgd blijft zonder de werking van de keten te belemmeren.