Van Giessen tot Europoort: Henk Kant blikt terug op een loopbaan vol handel, samenwerking, visie én blijvende betrokkenheid bij MVO.

Je bent op jonge leeftijd begonnen in de graanhandel, bij een lokaal bedrijf in je geboortedorp. Wat trok je destijds aan in dit werk, en wanneer wist je: dit wordt mijn wereld?

Henk vertelt: "ik groeide op in Giessen, een Brabants dorp, en begon mijn carrière bij het plaatselijke graanhandelsbedrijf Schouten, waar mijn vader ook werkte. Ik deed er vakantiewerk toen ik nog op school zat, en ben er daarna echt begonnen.” Hij werkte er twaalf jaar en groeide door naar de handel in sojameel en raapzaad. In 1986 werd hij benaderd door ADM, dat toen drie fabrieken van Unilever had overgenomen. “Dat was mijn overstap naar Europoort, en daarmee begon mijn lange tijd bij ADM.”

Wat maakt de olie- en vettensector voor jou zo bijzonder om in te werken?

"De dynamiek. Elke dag is anders. Je hebt te maken met het weer, de politiek, wereldwijde markten enz. Dat vraagt om scherpte en flexibiliteit. Later kwamen daar ook beleidskwesties bij, en het contact met overheden. Dat gaf een extra dimensie aan het werk."

Je was betrokken bij de overgang van het productschap naar MVO als ketenorganisatie. Kun je iets vertellen over hoe je die periode hebt ervaren?

"Toen duidelijk werd dat het productschap zou verdwijnen, hebben de medewerkers zich sterk geprofileerd. Ze lieten zien dat er waarde zat in de organisatie. Dat hebben bedrijven erkend. Het idee van één ketenorganisatie, met alle schakels aan tafel, was uniek."

Hoe zag jouw eigen rol eruit in het transitieproces?

"Mijn rol was vooral intern, binnen ADM. Ik moest brainstormen en uitleggen wat de meerwaarde was van een ketenorganisatie zoals MVO. Binnen de vereniging liep het proces eigenlijk vanzelf, met een stevig fundament gelegd door de medewerkers van het productschap."

Toen ministeries geen directe rol meer hadden in het bestuur na het verdwijnen van het productschap bracht dat waarschijnlijk nieuwe uitdagingen met zich mee. Hoe werd daarmee omgegaan?

"Dat was zeker een verandering. We moesten de contacten met de overheid opnieuw vormgeven. Dat is goed gelukt. Sterker nog, we hebben die relaties verder uitgebouwd."

Is uit die veranderde relatie met de overheid ook de lobbyfunctie van MVO ontstaan, zoals we die nu kennen?

"Die functie is zeker belangrijker geworden. Vroeger was dat veel informeler. Nu draait het meer om structureel contact en betrouwbare kennisdeling. Omdat MVO transparant en eerlijk opereert, wordt de organisatie serieus genomen als gesprekspartner."

MVO is een vereniging waar bedrijven soms ook verschillende belangen hebben. Hoe lukt het om ondanks die verschillen toch samen te werken en tot gezamenlijke standpunten te komen?

"Je zit met bedrijven aan tafel die soms tegenovergestelde belangen hebben, zoals bijvoorbeeld in het prille begin de biodieselproducenten en de margarine-industrie. Maar uiteindelijk gaat het vaak over gezamenlijke thema's: regelgeving, duurzaamheid, importtarieven. Als er echt geen gezamenlijk standpunt is, beschrijven we gewoon de verschillende perspectieven."

Toen je gevraagd werd om voorzitter te worden: wat gaf voor jou uiteindelijk de doorslag om ja te zeggen?

"Dat was in 2021, net toen ik met pensioen zou gaan. Dus ik dacht: ik doe het gewoon een jaar. Dit werden er uiteindelijk vier. Ik vond het belangrijk dat het voorzitterschap binnen het bestuur bleef."

Als je terugkijkt op jouw voorzitterschap, zijn er dan momenten waar je met bijzondere voldoening op terugkijkt?

"Ik kijk met plezier terug op de hele periode, maar als ik iets moet noemen: het traject rondom de contributie. We hebben jaren geen verhoging hoeven doorvoeren maar moesten daar op een gegeven moment toch kritisch naar kijken. Samen met Frans Claassen (directeur) en het bestuur hebben we een voorstel ontwikkeld dat nu als basis dient voor de komende jaren."

Je bent het voorzitterschap aan het overdragen op een spannend moment, met alle geopolitieke ontwikkelingen en veranderingen in de wereldhandel. Hoe is het voor jou om juist nu afscheid te nemen?

"Je moet het voorzitterschap ook niet zwaarder maken dan het is," zegt Henk nuchter. "Misschien is het juist wel een goed moment om het stokje over te dragen. Alles verandert snel, en dat vraagt om een frisse blik, jong elan."

Hij benadrukt dat het succes van een voorzitter niet in zijn eentje ligt. "Het belangrijkste is het team dat er staat. De mensen in het bestuur zijn kundig en denken in oplossingen. Als voorzitter ben je ook een sparringpartner voor de directeur."

Je geeft met vertrouwen het stokje over aan Daniel Stregels (Cargill). Waarom vind je hem de juiste persoon om de uitdagingen van de toekomst aan te gaan?

"Zeker," zegt Henk. "Daniel heeft veel ervaring in de handel en kent de dynamiek van een internationale omgeving. Hij heeft de kennis, het netwerk en het vertrouwen van het bestuur."

Is er iets wat je Daniel zou willen meegeven vanuit jouw eigen ervaring als voorzitter?

"Iedereen moet het voorzitterschap op zijn eigen manier invullen. Je moet vooral jezelf blijven." "Belangrijk is dat je een goede sparringpartner bent voor het MVO team. Luisteren, meedenken, eerlijk en transparant zijn. En je ervaring uit het bedrijfsleven kun je goed gebruiken in de samenwerking met een directeur."

Als je straks met pensioen bent, hoe zie je dan je dagen voor je?

"Ik heb hobby’s genoeg. Ik fiets graag, speel orgel, tuinier, en ik ben actief bij de biljartclub en bridgeclub. We hebbenkleinkinderen die allemaal dichtbij wonen. En ik ben opnieuw begonnen met modeltreinen, digitaal ditmaal, daar ga ik me helemaal op uitleven."

Hoewel hij afscheid neemt van het formele werk, is van stilzitten geen sprake. Na een carrière waarin werk en passie naadloos in elkaar overliepen, is het nu tijd om volop te genieten van wat hij zelf “een leven vol hobby’s” noemt. MVO dankt Henk voor zijn inzet, zijn scherpe blik en zijn onverminderde betrokkenheid. We wensen hem alle goeds in deze nieuwe fase, en hopen dat hij zo nu en dan nog eens langskomt.